Chyba jestem głęboko niesprawiedliwy.
Jak bóg,
który z wyjątkowo błahych pobudek ambicjonalnych
(zachowuje się jak wiceprezes ważnej spółki
giełdowej, której dał dżons spadł poniżej pasa),
ciąga w te i wewte tego biednego Hioba,
porządnego chłopinę, który nie zrobił nic złego, NIC!
Łacha go, pozbawia zdrowia, szczęścia
i wszelkiej pomyślności. Zabiera dzieci, żonę
i wszystkie inne miłe stworzenia, do których w chwili desperacji
może przytulić się skundlony mężczyzna,

.więc. temu właśnie Hiobowi wyznacza rolę idiotyczną!
Absolutnie upokorzonego, Pokornego Zwierzęcia,
Które nigdy się nie buntuje, nawet gdy mu najgorszy bat
ze świstem tnie skórę, nie broni się, nie przeklina, nie mówi - NIE!

I bóg realizuje swój plan z jakąś ślepą moralnie konsekwencją:

Jedna kara. Brak smażonych kotletów.
Druga kara. Brak świeżej wody do jajec.
Trzecia kara. Krosty jakieś monstrualne mu na czaszkę wychodzą
i dostaje guzów-ropnych na całej głowie.
Włosy mu odpadają, rzęsy wychodzą
(łyse oko zostało - nigdy o tym nie myślałem w ten sposób),
brwi się sypią.

A ON TERAZ, TEN HIOB,

- z powodu naprawdę błahego widzimisię wielkiego magika, bo mu Złe język pokazało czerwony -

JAK PACYNKA JAKAŚ, Z PALCEM W TYŁKU, MA TAŃCZYĆ RADOŚNIE, BO MU TEN WREDNY STARZEC DAŁ TAKI WPIERDOL, JAKI MU SIĘ NIGDY NIE NALEŻAŁ!

I to ma być moralna historia dla dzieci - chyba żeby im się lepiej spało.

Podobne wpisy

* * * [Przez kilka lat nie pisałem wierszy]

PrzezMarcin W

(z nawiązaniem do „Autobiographia literaria” F. O’Hary, w tłum. P. Sommera)Przez kilka lat nie pisałem wierszy,raptem kilka na rok… A teraz?Pomyślcie! Codziennie coś tamsobie zapisuję. I czuję się lepiej.W tym okropnym świeciena psich twarzach ludzi widzęodbite światło.Krzyczę w powietrze,w świat i w te twarze:Jestem sierotą!I cieszę się jak dziecko.

* * * [Nie mam już dla ciebie miejsca]

PrzezMarcin W

Nie mam już dla ciebie miejsca(raz dwa trzy)Nie mam już dla ciebie przestrzeni,już nie mieścisz mi się w głowie.Nie mam już dla ciebie czasu,w pamięci rozpadasz sięw proch i w rytm.Dziś do ciebie przyjść nie mogę.(dziś jutro pojutrze)Nawet przed i po śmierci.Nawet na pogrzeb, nawet na twój głupi pogrzeb,nawet na swój pogrzeb.Niech cię już nie…

* * * [Chciałbym być tym, kim chciałbym być]

PrzezMarcin W

Chciałbym być tym, kim chciałbym być.Od zamkniętych już odejść drzwi.Wyraźny rytm wybijać – krok po kroku.Równy mieć oddech, czujny słuch,otwarte oczy i nade wszystko – czuły dotyk.Rozróżnić czerń, szarość, biel.I tam, gdzie słońce kończy bieg,Z nim razem pogrążyć się w mroku. Londyn, Brixton, 26. 09. 2004 r.

* * * [(to nie jest temat na wiersz w katolickiej Polsce)]

PrzezMarcin W

zakonnica w metrze, nóżka na nóżkę,różaniec w dłoni, po chwili go odkładapoprawia kołnierzyk i siada wreszciez paluszkiem na brodzie.Patrzę na nią, początkowo zdumiony,potem już tylko rozbawionyi wiem, o co chciałbymją zapytać (ta odwieczna tęsknota,by nieznajoma udzieliła nam odpowiedzi):”Proszę Siostry, czy papież zostanie zbawiony?- proszę powiedzieć, bo ks. Twardowskiemu to ja jakoś nie wierzę!”

Mój wielki wybuch

PrzezMarcin W

Tylko w tym obłędnym biegu,kiedy myśli wyprzedzająobroty planet, same siebie.mam to głębokie poczucie prawdy.Kiedy staję przed sobą nagi,w ostatnim szeregu obronyprzed okrutną prawdąi przegrywam.Wtedy myślę, że w ogóle nie jestem człowiekiem,lecz biologiczną konsekwencją kilku przeszłych zdarzeń.